De streek in Wallonië die bekend is om zijn voormalige steenkoolindustrie is de Borinage. De Borinage is een streek in het zuidwesten van Wallonië, gelegen in de provincie Henegouwen. De streek is vernoemd naar de Borinbeek, die door de streek stroomt.
De Borinage was een belangrijk centrum van de steenkoolindustrie in Wallonië. In de 19e en 20e eeuw waren er in de Borinage meer dan 100 steenkoolmijnen actief. De mijnbouw had een grote impact op de streek. De Borinage werd een dichtbevolkte streek met een groot aantal mijnwerkers en hun families. De mijnbouw was ook een belangrijke bron van inkomsten voor de streek.
De steenkoolindustrie in de Borinage kwam in de jaren 1960 en 1970 tot een einde. De mijnen werden gesloten, waardoor veel werkloosheid en armoede in de streek ontstond. De Borinage is nog steeds aan het herstellen van de gevolgen van de sluiting van de mijnen.
Enkele belangrijke mijnsites in de Borinage zijn:
- Le Grand-Hornu, een voormalige mijn en een mijndorp dat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat
- Bois du Cazier, een voormalige mijn die in 1956 werd getroffen door een ramp waarbij 262 mijnwerkers omkwamen
- Bois-du-Luc, een voormalige mijn en een mijndorp dat nog steeds intact is
- Blegny-Mine, een voormalige mijn die nog steeds ondergronds te bezoeken is
De Borinage is een streek met een rijke geschiedenis en cultuur. De streek is ook een belangrijke toeristische bestemming.